Beringen (A race on home soul)

Deze week was het dicht bij huis te doen, een wedstrijd op mijn training-s parcours op de terril in Beringen. Een week na mijn valpartij was het de eerste echte test voor mij sleutelbeen, tijdens de trainingen ging het allemaal goed maar een wedstrijd zijn toch hele andere omstandigheden.

Het plan was duidelijk! Snelle start nemen en zorgen dat ik als eerste de single track kon induiken, ik kende de afdalingen op mijn duimpje en daar wou ik zoveel mogelijk voordeel uit halen. Het startschot werd gegeven en direct kon ik de koppositie nemen. Door de vele aanmoedigingen langs het parcours ik vleugels en reed de eerste beklimming van de terril vollebak naar boven. Na de eerste afdaling kon ik een klein gaatje slaan met de rest van het pak, enkel mede Limburger en training-s makker Jens Schuermans kon even later nog komen aansluiten. Toch voelde ik me tijdens de eerste 3 rondes de sterkste van ons 2. In de 4e ronde plaatste Jens zijn eerste demarrage, ik wist direct hoe laat het was! In de volgende afdaling wist ik Opnieuw de aansluiting te maken, echter niet voor lang. Ondanks het gevoel dat ik nog lang niet alles gegeven had kreeg ik in de volgende afdaling te maken met krampen, te wijten aan te weinig drinken? Of misschien een over enthousiasme voor het thuis publiek? Ik weet een ding achteraf was ik teleurgesteld dat ik niet langer kon meestrijden voor de overwinning. In de laatste van de 6 ronden was het vooral een zaak dat de krampen niet doorschoten. Ik kwam als 2e over de meet maar met een gevoel dat er veel meer inzat!